Suzanne Corbeek

• Voorheen: Uitvoerend tv-producent
• Opleiding: Boulangerie 2020
• Na de opleiding: Eigenaar Bakkerij MAS, Amsterdam

"Ik heb de sprong in het diepe gewoon gewaagd."

Mijn werk als uitvoerend producent in de film- en televisiewereld kwam door corona in één klap helemaal stil te liggen. Ik ben toen thuis een beetje brood gaan bakken, dat had ik daarvoor nog nooit gedaan. Via via kwam ik aan desem en ik maakte iedere dag één of twee broden. Dat lukte de ene keer beter dan de andere keer. Dankzij Google kwam ik bij Bakery Institute uit. Ik heb gebeld of ik langs mocht komen en heb mij toen eigenlijk heel snel ingeschreven. Als ik het nu niet doe, dan doe ik het nooit, was mijn gedachte. Gewoon beginnen en daarna zien we wel weer verder.

Ik had ook contact opgenomen met oud-student Ella, van Ella Bakt. Ze zat op dat moment helemaal in de stress over de aardbeiensloffen voor Hemelvaart. Ik kon me daar toen nog niks bij voorstellen. Ze gaf me de tip om alvast een Rofco te bestellen. Doordat heel Nederland in die coronatijd aan het bakken was geslagen, waren ze bijna niet te leveren. Als ik er op tijd bij was, kon ik na de opleiding meteen gaan oefenen.

De opleiding vond ik heel intens. Ik heb twintig jaar in de filmwereld gewerkt en in die rol was ik verantwoordelijk voor grote producties, zoals Baantjer en Nieuwe Buren. Je krijgt een script en zorgt ervoor dat de serie er komt. Van het aantrekken van de crew tot de acteurs, de hele zakelijke invulling. Je weet na zoveel jaar precies wat je kan. In Zaandam begon ik voor mijn gevoel weer helemaal bij nul. Ik had het vak niet vanzelf in de vingers; er zaten mensen in de groep die jonger en sneller en beter waren. Dat was best confronterend.

Voor mij zit het plezier vooral in nieuwe dingen bedenken. Ook wel in het bakken natuurlijk, maar het moet wel in balans zijn. Anders ben je alleen maar bezig die kar gevuld te houden.

Het diploma was voor mij geen doel op zich. Ik vond mezelf volwassen genoeg om eruit te halen wat ik er zelf uit wilde halen en vroeg me af waarom mensen zich zo druk maakten om zo’n examen. Maar toen het zover was, maakte ik me toch heel erg druk, haha! Al met al kijk ik heel positief terug op de opleiding. We hadden een heel leuk clubje en met een aantal medestudenten heb ik nog steeds contact.

Toen ik klaar was met de opleiding, stond ineens die Rofco voor de deur. Ik ben thuis begonnen met bakken en heb daarnaast nog een koeling en een kneder aangeschaft, waarin ik zeventien kilo deeg kon draaien. Vrienden van mij hebben een olijfwinkel en stonden op de Pure Markt. Ik mocht bij hen mijn brood verkopen. Daar stond ik dan op zondagochtend. Ik had geloof ik drie dagen gedaan over dertig broden en twee platen focaccia en was helemaal nerveus. Binnen twee uur was alles weg.

Lang verhaal kort: het liep gewoon heel erg uit de hand. Uiteindelijk had ik iedere zaterdag zo’n vijftig klanten aan de deur. Het bestelproces was veranderd van een WhatsApp-groep en Excelsheets naar een website met een bestelformulier. Hier in de straat stond al jarenlang een nachtcafé leeg. Toen ik zag dat de eigenaar ging verbouwen, heb ik gezegd dat ik wel interesse had. Ik moest er uiteindelijk zelf natuurlijk nog wel wat aan doen: ik heb een balie gemaakt en de oven geplaatst. Na de zomer kon ik open. Ik dacht rustig op te bouwen en mensen naar binnen te moeten trekken, maar de klanten kwamen gewoon! Een mooi stuk in het Parool en vermeldingen van BN’ers als Teun van de Keuken en Samuel Levie hielpen daar natuurlijk wel bij. Ik heb wat dat betreft ook een beetje geluk gehad.

Het pand heeft een horecabestemming. Daarom heb ik ook tafeltjes waar mensen koffie kunnen drinken en we hebben ontbijt en wijnproeverijen. Aanvankelijk wilde ik het brood alleen op bestelling verkopen: lekker overzichtelijk. Maar dat werkte niet. Dan komt er een klant binnen, die een rek vol broden ziet staan die al verkocht zijn.

Mijn team bestaat vooral uit mensen die één of twee dagen bij mij werken en daarnaast nog een andere baan hebben. Een regisseur en een communicatiespecialist staan samen te bakken. Dat vind ik erg leuk. Kamila ontmoette ik bij Bakery Institute, toen zij nog de Boulangerie-opleiding volgde. Later heb ik haar een berichtje gestuurd: als je na de opleiding een plek zoekt, heb ik interesse. Het is fijn om zo iemand erbij te hebben. Je moet niet alles zelf willen doen. Voor mij zit het plezier vooral in nieuwe dingen bedenken. Ook wel in het bakken natuurlijk, maar het moet wel in balans zijn. Anders ben je alleen maar bezig die kar gevuld te houden. Ik vergeet dan dat het Vaderdag is of dat iedereen stokbroden wil omdat het mooi weer is. Achteraf valt dan pas het kwartje: daarom was het zo druk.

Terugkijkend heb ik eigenlijk alles onderschat: van het volgen van de opleiding tot het bakken aan huis en uiteindelijk het hebben van een eigen zaak. Natuurlijk had ik wel een idee in mijn hoofd, maar ik had het misschien meer kunnen uitwerken. Al is dat ook niet helemaal wie ik ben. Ik heb de sprong in het diepe gewoon gewaagd. Natuurlijk waren er momenten dat ik dacht ‘ga ik dit echt doen?’, zoals bij het tekenen van het huurcontract en aannemen van personeel. Ik heb best veel zekerheden opgegeven. Maar als ik dan zie wat er nu na een jaar tijd staat, ben ik nog steeds blij dat ik die keuzes heb gemaakt.”